"Freedom to love" (που λέει και το ομώνυμο τραγούδι)

Η διαχρονικότητα κάποιων θεμάτων είναι κοινώς αποδεκτή…ένα από αυτά τα θέματα είναι ο έρωτας που πάντα μένει επίκαιρος και πάντα υπάρχει και εμφανίζεται εκεί που δεν τον περιμένεις…ο έρωτας δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά η συνύπαρξη και πολλές φορές, ακόμα και η σύγκρουση πολλών συναισθημάτων…ο έρωτας είναι ελευθερία…και μάλιστα μοιάζει πολύ με αυτή στο εξής σημείο: είναι ένα προνόμιο που πρέπει να αποδεικνύεις διαρκώς στην πράξη ότι το αξίζεις.

Ο γνωστός δοκιμιογράφος Παπανούτσος αναφέρει στο βιβλίο του Πρακτική Φιλοσοφία, ότι την ελευθερία του είναι υποχρεωμένος ο άνθρωπος να την κατακτά κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή όχι μόνο διεκδικώντας με πάθος το δικαίωμα αυτό, αλλά πείθοντας και με τα έργα του ότι του ανήκει. Το ίδιο συμβαίνει όμως και στον έρωτα.

Ο αληθινός έρωτας είναι ένα αέναο παρόν, όχι παρελθόντος αναμνήσεις. Υπάρχει ως μία διαρκώς ανανεωνόμενη κατάκτηση. Και κερδίζεται με τις θυσίες που απαιτεί μια νίκη ακριβή. Έτσι δίνεται στον άνθρωπο κάθε είδους ευτυχία. Ο Παπανούτσος δίνει στους νέους το 1979 κάποιες συμβουλές, που μοιάζουν να μην έχουν ημερομηνία λήξης… «Μην προσπαθήσετε να αποσπάσετε την αγάπη με μέσα ανέντιμα από το πρόσωπο που σας έχει γοητεύσει, γιατί ο έρωτας δεν εκβιάζεται…» Εσείς τι λέτε; Και ως ποιο σημείο θα φτάνατε για να κατακτήσετε το πρόσωπο που σας ενδιαφέρει…; Τι είναι για εσάς ο έρωτας ;